Meijel 2 JULI 2023
Beste Clubleden,
We hebben vorig jaar eind november onze SERENDIPITY overgedragen aan de nieuwe eigenaren.
En een open wedstrijdboot (een Etchells) aangeschaft om op de Maas en de Maasplassen bij dichtbij onze woonplaats in Roermond te gaan varen.
We hebben een ligplaats gevonden bij de zeil- en roeivereniging Maas en Roer
Die grote en oude vereniging heeft de haven en bijbehorende faciliteiten in eigendom en beheer.
Ongeveer 700 leden, 422 waterligplaatsen, 220 landligplaatsen voor kleine boten op trailer
2 Hellingen, winterberging, Douches, Steigers met elektriciteit en water, Speeltuin, 220 Landplaatsen, 2 Kranen (2 ton en 16 ton), Clubhuis / Restaurant, WC’s, Was- en droogruimte en
Ruime afgesloten Parkeergelegenheid.
Een actieve vereniging die eigenlijk alleen nieuwe leden aanneemt met een zeilboot.
Enkele motorboten liggen er ook maar die zijn van clubleden die eerder bij de vereniging zeilden.
Ze organiseren naast clubwedstrijden ook diverse klasse wedstrijden voor oa Yngling en H-boot.
Welnu de ervaringen met onze White Horses:
Dat is iets anders gelopen dan verwacht. We hebben haar van een wedstrijduitvoering omgebouwd naar een toeruitvoering.
Op mijn leeftijd van ruim tachtig bleek het toch te spartaans om staande op de bootrand van de varende wiebelende boot, zonder enig houvast zoals iets van een railing, het stugge grootzeil op te rollen om op te bergen. Dat gladde stugge zeil is namelijk niet te vouwen en glijdt telkens van de giek. En ja het liefst het water in of in de kuip zodat je niet meer ziet wat er om je heen gebeurt.
Lastig is dat het voorlijk, dat met een pees in de mast wordt getrokken bij het hijsen, bij het aftuigen helemaal los in de kuip zakt en wegwaait.
En erger nog is het feit dat het niet gereefd kan worden. De overloop helemaal naar buiten brengen helpt wel wat maar effect was voor ons onvoldoende.
Ja ik weet het is een wedstrijdboot voor een driekoppige bemanning.
De eveneens stugge fok bevestigd met bandjes en drukknoppen om het voorstag bleek in de praktijk niet neer te halen met een neerhaler vanuit de kuip maar moest ik op het voordek staande naar beneden trekken.
De wind op de Maas en maasplassen is erg vlagerig door allerlei boomgroepen langs de kant en de Maas is daar erg bochtig.
Met als gevolg dat het ranke bootje telkens op een oor ligt bij wat meer wind.
Een totaal verschil met onze 15 ton SERENDIPITY.
Bij harde wind gaat zeilen op alleen grootzeil of fok niet lekker. Bootje is prachtig in balans op beide zeilen maar op alleen het grootzeil erg loefgierig en op alleen de fok erg lij gierig.
Dus kruisen is dan een crime.
Marianne en ik konden er niet aan wennen en vonden het ook niet prettig op die manier.
De North Sails fok is een rolfok geworden, het niet reefbaar en niet opvouwbaar North Sails grootzeil is vervangen door een enkele meters kleiner dracron zeil dat opgevangen wordt door een Dehler maindrop systeem. Het kan tevens tweemaal gereefd worden indien nodig. Ook het voorlijk met pees is nu vervangen door een voorlijk met leuvers. Het hijsen en laten zakken gaat daarmee veel beter.
Een hele verbetering en nu lukt het aardig. Het blijft een snel bootje en gemakkelijk bij het kruisen.
Maar de Maas is smal bij Roermond en op de twee bevaarbare plassen zijn de trekken maximaal 1.5 kilometer lang.
En barstens druk in het weekend met veel motor geweld en schippers die toch nodig wat vaarregels zouden moeten bestuderen.
Dan was er de 4 pk 4-takt Mercury. Marianne bleek te weinig kracht te hebben om hem te starten. Maar ze wilde toch instaat zijn bij nood alleen terug te kunnen varen. Dat waren we gewend met de diesels op al onze boten die we hebben gehad.
Dus gekozen voor een elektrische 3 Pk Haswing langstaart.
In de folder staat dat de schroef weinig last heeft van wieren.
Nou dat zou goed te pas komen want in onze haven in Roermond groeien er tal van waterplanten tussen de palen en steigers.
Maar de vreugde was van korte duur: het water werd wat warmer en de waterplanten alsmaar groter.
Wij liggen vlakbij de kant aan het begin van de steiger en er is te weinig ruimte om het achterschip naar de kant te draaien nadat we tussen de meerpalen uit zijn. Daarom moeten we eerst ongeveer 40 meter achteruit varen tot einde van de onze steiger waar het ruimer wordt en er plek is om te keren.
Achteruit varend bij vertrek van de ligplaats tussen de vingersteigers verzamelt de schroef namelijk onmiddellijk alles wat ie tegenkomt en al na 10 meter in de achteruit hoor je het al aan het teruglopend toerental. Even daarna begint de overbelastingwaarschuwing te piepen. Na nog eens tien meter achteruitvaren stopt de motor er dan plotseling mee want hij trekt te veel stroom.
Nou op een spontaan uitvallende motor zit je niet te wachten. Slecht voor de bloeddruk en het humeur.
Na wat paniek ontdekt dat je dan even vooruit moet slaan en dan doet ie het weer even in de achteruit. Maar niet echt geruststellend.
Na twee vaartochtjes met dit euvel doen we het nu anders. De motor kan gelukkig 180 graden draaien in de ophangbeugel.
Dus dan wordt voorruit achteruit en andersom.
HeeeeL handig en het lijkt net alsof je een drone bestuurt die naar je toekomt.
Niet iets voor de beginner.
Maar dan heeft ie geen last van de waterplanten!
We missen de rust en het ontspannen varen met langere trekken op het Haringvliet. Weer een eigen boot daar neerleggen gaan we echt niet doen. De afstand is te groot.
Maar we willen polsen of er misschien een clublid is met een zeiljacht van ongeveer 10 meter dat zijn/haar boot voor een week of midweek wil uitlenen tegen een passende vergoeding.
Als het goed bevalt zou het best kunnen dat we dat vaker willen doen.
We blijven daarbij op het Haringvliet want het zeezeilen hebben we achter ons gelaten en de Zeeuwse stromen kennen we van buiten.
We zijn benieuwd
Verder gaat het hier zo zijn gangentje.
Wel wat lichamelijke kwaaltjes maar de dokter zegt dat past bij de leeftijd.
Mocht iemand willen reageren dan graag op email
jhdelint@hotmail.com
Eventueel 06-13547688
Groeten van
Jan en Marianne de Lint
